30 Doradus olarak da bilinen Tarantula Bulutsusu, kendi galaksimize yakın galaksiler arasında en büyük ve en parlak yıldız oluşum bölgesi ve onu yıldız oluşumunu inceleyen bilim adamları için favori bir konu haline getiriyor.
Gökbilimciler, Tarantula Bulutsusu’nu görüntülemek için Webb’in kızılötesi araçlarından üçünü kullandılar. Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası (NIRCam) kullanılarak görüntülendiğinde, yukarıdaki görüntünün merkezinde mavi parıldayan büyük bir genç yıldız kümesini çevreleyen bulutsuya adını veren ipeksi iplikçikleri göreceksiniz.
NASA’ya göre, bu genç yıldızların on binlercesi, kozmik toz tarafından gizlendiği için daha önce hiç görülmedi. Bu genç yıldızlardan gelen yıldız rüzgarları ve radyasyonu, değişmeye ve şekil değiştirmeye devam etmesi gereken bulutsunun merkezini oymuştu. Ne de olsa onları çevreleyen iplikçikler daha da fazla önyıldız saklıyor ve onları görüşümüzün önünü kapatan gaz ve tozu havaya uçururken merkezdeki diğer yıldızlara katılmak için ortaya çıkacaklar.
NASA’nın açıkladığı gibi, Tarantula Bulutsusu, yıldız oluşumunu inceleyen bilim adamlarının özel ilgisini çekiyor, çünkü evrenin “kozmik öğle vakti” sırasında yıldız oluşum bölgelerine benzer bir kimyasal bileşime sahip. Bu, evrenin sadece birkaç milyar yaşında olduğu ve yıldız oluşumunun zirvede olduğu zaman dilimi. Kendi galaksimizde, benzer bir hızla yeni yıldızlar üreten hiçbir bölge yok. Ayrıca Samanyolu’ndaki yıldız oluşum bölgeleri farklı bir bileşime sahip. Webb Teleskopu’nu Tarantula Bulutsusu’na odaklayan bilim adamları, artık evrenin ilk yıllarını daha iyi anlamalarına yardımcı olabilecek gerçek kozmik öğleden çok uzak galaksilerin derin gözlemleriyle karşılaştırmak için görüntülere sahipler.