Dünyanın tabiat mükemmeli rastgele bir yerinden bahsedilirken “cennetten bir köşe üzere ” denir ya… Bu tarif bana çok uzak gelirdi ta ki Göcek kıyıları ve Dalmaçya adalarıyla tanışana kadar… Sizi içine alan tabiatı, suyun rengi, ufuk çizgisi ve yüzünüze esen rüzgâr adeta huzurun fotoğrafa dönüşmüş bir hali. Fakat gelin görün ki dünyanın farklı iki ülkesinde yer alan bu iki köşenin ortasında bütçe ve hayat alanları açısından uçurum var. İş insanı ya da güçlü biri değilseniz, muhtemelen Göcek’te tatil yapmamışsınızdır esasen artık pek mümkün de değil. Halkın Göcek’te denize özgürce girebileceği pek bir yer yok.
Üniversite imtihanlarında coğrafya alanında en çok çıkan sorulardan biri “Dalmaçya kıyıları hangi ülkededir” sorusuydu. Benim de çok merak ettiğim Adriyatik kıyısındaki bu doğal yapılanmadan büyülenmemek elde değil. Geçen hafta kıyıların bir kısmını içeren Hırvatistan’ın Zadar kentine gittim.
Göcek GEÇMİŞE YOLCULUK
Kentin tarihi 3 bin yıl öncesine kadar dayanıyor. Ayrıyeten bu kent bir vakitler Venedik Cumhuriyeti’nin en büyük kale kentiymiş ve eski kent olarak isimlendirilen bölgeyi adımlayarak gezmek ve geçmişe seyahate çıkmak mümkün. Tarihi yapıları yürüyerek keşfedebilirsiniz.
Gelelim adalarına…
Eski kente girmeden evvel günübirlik bir sürü cins teknesi göreceksiniz. Bu noktada günübirlik ve yarım günlük olmak üzere 2 farklı cins satılıyor. Yarım günlük çeşit yakın adaları ziyaret ederken tam günlük çeşit daha uzak noktalara ulaşıyor.
Dalmaçya kıyıları KORNATİ ULUSAL PARKI
Bizim de tercihimiz günübirlik çeşitten yana oldu. Tıp kapsamında adalardaki tabiat mükemmeli ulusal parklara hakikat yola çıkıyoruz. 2 buçuk saatlik seyahat sırasında deniz ve görüntü büyüleyici. Bir yanınızda tepecikler başka yanınızda küçük kasabalar. Seyahatin sonunda birinci durak Levrnaka diye bir yer. Patikalardan yürüyüp turkuaz rengi bir denize varıyorsunuz. Balıklar deniz gözlüğü olmadan cam üzere görünüyor. Bu adada ve bu plajda hiçbir yapılaşma yok. Yapılaşmayı geçin, tuvalet, duş ve kabin dahi yok.
Kornati Ulusal parkı İkinci durağımız ise UNESCO Dünya Mirası listesinde yer alan Kornati Ulusal Parkı. Buraya tekne yanaşırken küçücük işletmeler olsa da tuz gölüne doğu yürüdüğünüzde etrafta tekrar berbat rastgele bir yapı görmeniz mümkün değil. Yeniden deniz de cam gibi…
Akşamüzeri de 2 buçuk saat seyahat yaparak geri dönüyorsunuz.
Kornati Ulusal parkı GÜNEŞİN GÖSTERİSİ
Zadar’da tek inanılmaz hoşluğa sahip yer bu adalar değil. Amerikalı gerilim filmleri yönetmeni Alfred Hitchcock, 1964 yılında Zadar’ı ziyaret ettiğinde dünyadaki en hoş gün batımının Zadar kıyısından seyredildiğini söylemiş. Olağan bu kelamı duyan herkes de günbatımına gerçek deniz kenarında ağırlaşıyor. Hatta günbatımı tipleri bile var fakat giderseniz o cinslere para vermeye hiç gerek yok. Kıyıda de tıpkı görüntü mevcut.
Biz de Zadar’da kaldığımız müddet boyunca kuzey ışıklarını bekler üzere gün batımını bekledik. Birinci iki gün hava bulutluydu lakin son gün güneşin Zadar’daki gösterisine şahit olduk. 2005’te ödüllü Hırvat Mimar Nicola Basic, Hitchcock’tan da esinlenerek okyanus dalgaları ile etkileşim kurmak için deniz duvarının birtakım kısımlarını tekrar tasarlamış ve kıyıya bir deniz orgu yerleştirmiş. Bu org sayesinde dalgaların notalarını duymak ve denizin müziğini dinlemek mümkün.
Zadar kıyıları, deniz orgu EN ÇOK ALKIŞI ALAN TABİATIN GÖSTERİSİ
Son gün biz de bu deniz orgunun üzerindeki yerimizi aldık ve basamaklara oturduk. Bizim üzere çok sayıda insan da basamakları doldurdu. Kimseden çıt çıkmıyordu. 19.00’da güneşin görülmesiyle birlikte alkış kıyamet koptu. Sonrasında güneşin gösterisi başladı. Dalgaların deniz orgu borularına çarpışı ve çıkardığı notalar duyuluyordu yalnızca. Güneş evvel üzerindeki bulutları dağıttı yavaş yavaş, sonra da tostoparlak haliyle gökyüzünü kızıla boyadı. Görünen tepeciklerin akabinde batarken bir kere daha alkış kıyamet koptu. Hayatımda gördüğüm en çok alkış alan şovdu.
Zadar, gün batımı Bu anıların akabinde birkaç yıl evvel haber için gittiğim Göcek’i anımsadım. Hafızamda daima zenginlerin tatil yaptığı bir coğrafya olarak yer tutuyordu. Göcek’e gidince bu önyargımın aslında ne kadar gerçek olduğunu fark etmiştim zira Göcek’te halkın denize girebileceği bir yer bile yoktu. Kıyı boyunca denizle yürüyüş yollarının ortasında tel örgüler vardı. Yani bırakın denize girmeyi, denizle temas etmek bile çok zordu. Birtakım mahkeme kararlarının akabinde tel örgüler kaldırılmış lakin halkın hala denize girebileceği en yakın yer 5 km uzaklıktaki İnlice plajıymış. Sonra tekrar düşündüm. Hakikaten tabiatın bir kesimi olan kıyılar kimin?
Göcek kıyıları, halka kapalı zenginlerin teknelerine açık.