Önce şunu belirteyim. Yunan kadrosu PAOK, tipik bir deplasman kadrosu imajında başladı maça. Oynamaktan çok oynatmamaktı maksatları. Alan daralttılar. Kalabalık savundular. Disiplini elden bırakmadılar. Kontrataklarla da atağa çıkmaya çalıştılar.
Sonra da Galatasaray’a geleyim. Doğal olarak daha birinci dakikadan itibaren rakip ceza alanında kalabalık oynadılar. PAOK’a nefes aldırmamaya çalıştılar. Kanatların da dayanağı ile konum aradılar.
Peki durum buldular mı? Buldular.
Kaan Ayhan’ın kaleci Kotarski’den dönen şutu, Osimhen’in vuruşunda yeniden Kotarski’nin kurtarışı, Sara’nın nefis şutunu bir defa daha Kotarski’nin çelmesi, Yunus Akgün’ün vuruşna topun yan ağlarda kalması. Bunlar temsilcimizin durumlarıydı.
Ama PAOK’un da 2 durumu vardı bu yarıda. Hele son dakikada Konstantelias’ın karşı karşıya kaldığı durum en net olanıydı, cezalı Muslera’nın yerine oynayan Günay’ın refleksi olmasaydı Yunan ekibi önde girecekti soyunma odasına.
İkinci yarıya iki hoca da kadrolarından mutlu olmalı ki değişiklik yapmadan başladı maça. Ve Galatasaray daha oyun başlar başlamaz golü buldu. Kornerden gelen topa Osimhen yükselerek kafayı vurdu, çizgideki PAOK’lu Baba Rahman’ın bacaklarının ortasından geçen top tabelayı 1-0 olarak değiştirdi. O dakikaya kadar Osimhen karşısında başarılı olan eski Beşiktaşlı Colley bu kere mahzur olamadı baş vuruşuna.
Bu gol moral verdi Galatasaray’a ve daha baskılı oynamasına neden oldu güya maç 0-0’mışcasına. PAOK bu baskıyı atlattı kısa müddette ve karşı ataklara çıkmaya başladı. Golü yemek onları cesaretlendirdi sanırım! Lakin bu onlara değerliye mal olacaktı az daha. 62’de Osimhen’in karşı karşıya kaldığı durumda kaleci Kotarski fevkalade bir kurtarışa imza attı.
Ve ani gelişen bir PAOK atağı. Dakika 67. Yerden ceza alanına çevrilen topu Günay karşıladı. O sırada defans adeta dondu kaldı. Birinci yarının son dakikasında golü kaçıran Konstantelias bu defa attı: 1-1.
70. dakikada PAOK birinci oyuncu değişikliğini yaptı. Chalov’un yerine Faslı Tarık Tissoudali girdi.
Okan Buruk da bunun üzerine Icardi kartını oynamaya karar verdi. “O vakte kadar neden yedekti, Okan Buruk daha evvel çift santrfora dönemez miydi?” soruları ortasında. Enteresandır oyun hiç durmadı, Icardi girmeden 76’da da Yunus Akgün topu ağlara yolladı: 2-1. Topu başla indiren yani asisti yapan Osimhen’di; bunu da belirteyim.
Sonrasında Mertens’in yerine Kerem Demirbay, Osimhen’in yerine de Icardi girdi. Yunus golü atmasaydı o çıkacaktı. Atınca Okan Buruk vazgeçti, Osimhen’i aldı dışarıya. Enteresan bir fikir bana nazaran. Osimhen oyunda tesirliydi halbuki, bir atmış bir de attırmıştı.
Sonra Batshuayi’yi de aldı oyuna Okan Buruk. Böylelikle çift santrfora dönmüş oldu galip götürdüğü maçın son dakikalarında.
Son anlarda terleyen Galatasaray’ı rahatlatan isim ise Icardi oldu ve maçın skorunu ilan etti: 3-1.
Galatasaray kazandı. Kazandı ancak gerçekleri de görmek gerek.
Sonuçta şunu söyliyeyim. Galatasaray Süper Lig’de fırtına üzere esse de Avrupa’da o ritmi tutturamıyor.
Bu kadronun pahası 300 milyon euro. Ama Şampiyonlar Ligi play off’unda 65 milyon euroluk Young Boys’a 2 maçta da yenilip elendi. 90 milyon euroluk PAOK karşısında farka gitmesi beklenirken galibiyeti zar güç kazandı.
Belki hayal lakin şöyle bir teklifim var benim Galatasaray’a.
Okan Buruk domestic kalıyor. Bırakın Süper Lig maçlarında ekibin başında o olsun. Avrupa maçlarını da Fatih Terim’e bırakın bari.
Bu takımın yeri zaten Şampiyonlar Ligi olmalıydı; burası değil.
Ama bu türlü giderse Avrupa Ligi’nde de istediğini elde edemeyecek üzere. Zira PAOK nedir, daha güçlüleri var sırada. Tottenham üzere, AZ Alkmaar üzere.